Vuistpompje voor de Eighties 020 Gayscene in Het StamCafé

Woensdag 21 juni

Kater van Pilsdonk & de homocaust

Ik zit niet snel te snotteren als ik naar een film of een documentaire kijk, maar All the Beauty and the Bloodshed raakte een gevoelige snaar bij mij. De documentaire is een soort biopic van de geweldige fotografe Nan Goldin, met als rode draad haar succesvolle kruistocht tegen de Sackler-familie, die miljardair is geworden met het zeer verslavende OxyContin, waaraan een half miljoen Amerikanen ten onder ging. Eerder zag ik al de aangrijpende dramaserie Dopesick over de Sacklers, de “smerigste drugsdealers uit de geschiedenis”. 

Ik kwam voor het eerst in New York in 1980, op de dag dat John Lennon werd vermoord. Dat waren de hoogtijdagen van Nan Goldin en haar aanhang, en tevens de duisterste jaren uit de geschiedenis van Gotham. Ik was punk en voelde me als een vis in het water in bijvoorbeeld de CBGB en de legendarische Mudd Club, die vaak als decor dient in All the Beauty and the Bloodshed. Maar daarom zat ik niet te snotteren, vanwege die blast from the past. Ik herkende veel van haar permanente verslavingsperikelen en haar cold turkey’s maar het gruwelijkste deel van de docu is de ravage die AIDS aanrichtte in de hechte vriendenclub van Goldin. Ook in het Amsterdam van de jaren tachtig sloeg de grote ziekte met de kleine naam (Prince) genadeloos toe.

Reis door mijn bieb vol knettergekke schrijvers zoals Jan Arends, A. Moonen, Maarten Biesheuvel, Robert Loesberg en Richard Klinkhamer

Maandag 5 juni

Miep Kraak&de huisvrouwtjes van Biotex

Tijd voor de grote zomerschoonmaak, ik heb verder toch niks te doen: Laat licht en lucht Uw woning binnentreden! Mens sana in corpore sano! Ik begin maar bij de bibliotheek, die tevens als slaapkamer dient voor gasten. Boeken uitkloppen en afstoffen. Wie herinnert zich Henk Molendijk nog als stouterdje in Wat Zien ik (1971, gratis en voor niks, met Engelse ondertitels) die naar de hoeren gaat om vervolgens tegen betaling halfnaakt met een plumeau de boel te gaan afstoffen? Wat een cultfilm! Regisseur: Paul Verhoeven. Camera: Jan de Bont. Scenarioschrijver: Gerard Soeteman. En wat een heerlijke, nostalgische soundtrack van Jan Stoeckart, alias Julius Steffaro. En wat een cast: Ronnie Bierman, Sylvia de Leur, Piet Römer, Jules Hamel, Helmert Woudenberg, Carry Tefsen en Albert Mol (alleen Mien Dobbelsteen leeft nog, hier in haar blote gat, toen de Bijlmer nog leuk was). En Henk Molenberg dus, die ik in zijn nadagen nog wel eens aan de bar zag zitten van de Queens Head in de Beulingstraat, achter de Appie op het Koningsplein en om de hoek van het legendarische DOK. De uitbater was Rudie Schejok, afkomstig uit Oost-Berlijn en naar het westen gevlucht toen in 1961 de Berlijnse Muur werd gebouwd. Er kwamen veel stokoude paradijsvogels uit het variété in die nichtenkit, die mijn valsheid aardig hebben bijgeslepen.  

Nog even wat dat schoonmaken betreft: ik ben geen Miep Kraak, maar ik moet altijd wel een brandschone lege werktafel hebben om te kunnen tikken. Ach, de legendarische Hollandse properheid. Die zal ik wel van mijn moedertje Mien hebben meegekregen. Wie kent Loeki, Wieki en Rieki nog, de Biotex-vrouwtjes? U herkent in die schattige reclamefilmpjes inderdaad de stem van de legendarische Piet Ekel, die vooral bekend werd als Malle Pietje in de televisieserie Swiebertje. Hij was vijftig jaar omroepman, variété-artiest, stemmetjesmaker, imitator en acteur. Ekel vertolkte de stem van de vader van Calimero in de gelijknamige tekenfilmserie en die van de papegaai Lorre in de televisieserie Ja zuster, nee zuster.  En wat te denken van Jos Brink die het verhaal Piggelmee en het tovervisje voorleest. Ik had die single! Ik luister er naar en ineens weet ik waar Gerard Reve zijn inspiratie voor Eendje Kwak vandaan haalde. Of Jos Brink had gesjopt bij Reve, dat kan natuurlijk ook.

Tekst & Foto: Arthur van Amerongen

Richard de Mos is gemeenteraadslid van Hart voor Den Haag, zit namens BVNL in het Hoogheemraadschap Delfland en is persvoorlichter van de partij van Wybren van Haga in de Tweede Kamer. De sympathieke Hagenees, vriend van de show, werd recentelijk glansrijk vrijgesproken van corruptie. De komende weken gaat de Haagse oud-wethouder samen met voormalig minister Bruno Bruins (VVD) in kaart brengen hoe de Haagse raad verder moet. Hart voor Den Haag is tevreden met Bruins. 'Daar kunnen wij mee uit de voeten', zegt De Mos. 'De inzet voor Hart voor Den Haag is duidelijk: ‘De winnaar van de verkiezingen in 2022, die op oneigenlijke gronden eerst uit het college werd gezet en na de verkiezingswinst werd uitgesloten van coalitie-deelname moet terug in het college.' Ook burgemeester Jan van Zanen is tevreden. 'Ik ben ervan overtuigd dat we met de aanstelling van deze gespreksleider een stap vooruit kunnen maken', zegt hij. Iedereen is immers gebaat bij goede verhoudingen en duidelijkheid. Dat is in het belang voor het onderling vertrouwen, maar vooral voor de inwoners van onze mooie stad.'

De Mos is een druk baasje, maar stelt het niet lastig te vinden om via zijn eigen adviesbureau De Mos & Partners persvoorlichter en volksvertegenwoordiger tegelijk te zijn. “Door deze combinatie kan ik veel problemen tegelijkertijd signaleren en vervolgens proberen op te lossen. Ik ken veel ondernemers in Den Haag die mij lokaal door dik en dun steunen, maar die landelijk bij de club van Van Haga uitkomen. Wybren zet zich echt in voor de ondernemers, zowel uit het midden- en kleinbedrijf, als voor zzp-ers. Tijdens de coronacrisis was hij zo’n beetje de enige politicus die zag dat ondernemers het mes op de keel werd gezet. Denk maar aan ondernemers uit de kermis- en evenementenbranche, de kappers en de horeca. Nu tijdens de energiecrisis vindt Wybren ook dat bakkers, slagers en andere groot energieverbruikers niet het kind van de rekening moeten worden. Het zijn ondermeer deze argumenten die mij voor Wybren hebben doen kiezen. Een man die met niks geboren  werd in de Haagse Schilderswijk en door hard te werken succesvol is geworden. Daar heb ik diep respect voor.“

De Mos stelt dat Wybren wellicht wat rechtser is dan hijzelf, maar dat juist de combinatie een hele mooie is.

Donderdag 18 mei

Trein Eindhoven-Rotterdam. Deze rit met de Nederlandse Spoorwegen is duurder dan mijn Ryanair-vlucht van Faro naar Lampegat. Op hellegat Schiphol vlieg ik allang niet meer. Ik vermijd 020, als het effe kan, sowieso als de vinkentering tijdens mijn schaarse bezoekjes aan het droevige moederland want “Amsterdam is een lugubere feesttent waarop een vloek schijnt te rusten, want welke gave of welk talent men ook moge hebben: wie daar blijft zitten zal nooit iets bereiken” (Gerard Reve in Het boek van violet en dood). 

Tegenover mij zitten twee ernstig verfomfaaide en verkreukelde studentes uit Eindhoven, met een enorme kegel. Ze zijn hoogstens tweeëntwintig, maar nu al verlept en verlopen. Het leuke van ouder worden is dat ik precies weet hoe ze er over een paar jaar uitzien. En hun mannies en kinderen ook. Ze heten ook nog eens Maud en Tess en hun oeverloze katerconversatie is zeer vermakelijk, met een sappig Brabo-accent. Het zijn net de Mannen van de Radio. 

Tess: “Ik had mijn tasje bij Luc laten liggen, met deze zonnebril die ik nu draag, en mijn tasje moest ik vanmorgen ophalen in Valkenswaard.  Kom ik met veel bombarie, in mijn zomerpak, op Luc’s kantoor binnen. Ik was chagrijnig, met een kater van hier tot gunter, meine Gute. Zit Yentl daar in haar Gucci-legging, helemaal opgedirkt. Nou, als blikken konden doden... En Luc doen alsof er niks aan de hand is, want zo is Luc. Hij rook gewoon nog helemaal naar mij. Yen had Luc gewoon niet alleen moeten laten in de Wildeman, dan was dit allemaal niet gebeurd, Maud. Yen had gewoon kunnen weten dat ik op boevenpad was. Sta ik daar in de Wildeman op Mama Mia te dansen met Luc, en van het een komt het ander. Je kent me.” 

Maud: “Je moet het gewoon loslaten, Tess, het een plekje geven. Je moet echt een middenweg zoeken, anders verpest je die vriendschap met jou en Luc en Yen en zo gaat hun relatie ook naar de kloten.”

Wim van Rooy is mijn favoriete Vlaamse denker en filosoof, en minimaal een keer per jaar moet ik bij hem op audiëntie in Antwerpen. Vorig jaar gaf hij in het kader van Safari Eurabia zijn kijk opde islam en de omvolking, nu op het Vlaamse patriottisme.

Tekst: Arthur van Amerongen. Foto's: Teun Voeten

Van Rooy: “Waarmee eerst te beginnen? Want de catastrofen-era is danig aan het werk, zodanig zelfs dat een denker als Guillaume Faye spreekt van 'la convergence des catastrophes'. Laten we klein beginnen. Het eigen land, al voel ik België absoluut niet aan als 'eigen land', het is een verziekte staat. ‘A clear and present danger', zowel voor de generatie die nu leeft als voor de volgende, met een eerste minister die bij de gratie van de Waalse socialisten aan het roer van een zinkend schip mag blijven staan. Een eerste minister die wij porno-premier noemen wegens zijn sms-gehijg gericht aan een Italiaanse porno-del. Onomwonden: België is failliet. 

Het land - artificieel tot stand gekomen door de perverse synergie van de toenmalige Europese elites - is, zoals het in de buitenlandse pers genoemd wordt, de perfecte failed state. Daarin zijn we onovertroffen: in het surrealistisch omvormen van het kwade. Echter, we hebben geen geld meer, alles is op. De rente die wij betalen over de schuld is hallucinant. De EU en het IMF beginnen het geduld te verliezen met België en er zal allicht worden ingegrepen, al zijn we meesters van de camouflage. Dan zullen we de pensioenen eerst moeten hervormen, en vooral de ambtenarenpensioenen. Dat is ook gebeurd in Portugal en Griekenland.  

Als de N-VA of het Vlaams Belang bij de verkiezingen volgende jaar de macht grijpt - of samen, al is dat weinig waarschijnlijk gezien de koude persoonlijkheid van de Wever - zal de EU nog sneller ingrijpen. Dan wordt het een Catalonië-scenario, al is de Vlaamse burger de braafste onder de volkeren. Wie meer dan honderdvijftig jaar Vlaamse beweging bestudeert kan niet anders dan  concluderen: wat een jaknikker is die Vlaam (het woord is van Jeroen Brouwers) toch!”

Tekst & Foto's: Arthur van Amerongen

De eerste Schot in mijn bestaan was John Knox. De verzamelde werken van de aanjager van de Protestantse Reformatie in Schotland stonden bij ons in de boekenkast. Ik vrees dat de beste man tegenwoordig onmiddellijk op de brandstapel van de woke Sturmabteilung zou eindigen want in First blast of the trumpet against the monstruous regiment of women (1558) betoogt hij dat vrouwen, gezien de natuurwetten maar ook vanwege teksten uit de Bijbel, ongeschikt waren om regeerambten te bekleden: "how abominable before God is the Empire or Rule of a wicked woman, yea, of a traiteresse and bastard". 

Na Knox kwam Jimmy Johnstone van Celtic, bijgenaamd De Vliegende Vlo. Feyenoord speelde de Europa Cup Finale tegen Celtic en ik keek bij een oom in Rotterdam in mijn pyjama, - met daarin een luiertje mocht ik leeglopen door de spanningen - naar die legendarische wedstrijd. Herman Kuiphof waarschuwde te pas en te onpas voor de spuuglelijke roodharige dwerg (ik zag mijzelf dribbelen in het San Siro in Milaan) maar uiteindelijk won Feyenoord en stond ik ‘s anderendaags te juichen op Zestienhoven, temidden van een kolkende mensenmassa. 

Mettertijd werd mijn beeld van Schotten gevoed door schrijvers: Walter Scott (Ivanhoe!), Robert Burns (Auld Lang Syne), Alistair MacLean (Guns of Navarone), Robert Louis Stevenson (The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde), Arthur Conan Doyle (Sherlock Holmes), John Buchan (The Thirty-Nine Steps) en Irvine Welsh (Trainspotting). En door muzikanten: Gerry Rafferty, Donovan,  Frankie Miller, Average White Band,  Primal Scream, David Byrne, The Proclaimers, Lulu, Rod Stewart en natuurlijk de onvergetelijke Bay City Rollers.  

En dan is er natuurlijk - last but not least - Billy Connolly. De eerste sketch van hem die ik zag, was The Two Scotsmen in Rome. Een heerlijk goor verhaal over pints vol crème de menthe  - de lievelingsdrank van de paus - dat eindigt in pis en kots. Deze documentaire over Connolly -  die Parkinson heeft -  is niet te versmaden.

Sinds 1900 waren 11 van de 26 Britse premiers Schotten of van Schotse afkomst. Not too bad, want Schotland heeft amper een tiende van het aantal inwoners van Engeland. Al met al bestaat er zoiets als Scottishness, maar de vraag is natuurlijk of het verlangen naar een onafhankelijk Schotland realistisch en levensvatbaar is. 

Nicola Sturgeon verklaarde vorig jaar dat ze op 19 oktober 2023 een referendum wilde houden over Schotse onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk, maar het mens is opgestapt na het schandaal van de verkrachter (meneer identificeerde henzelf ondanks hun pielemuis en klokkenspel als juffrouw) die dankzij de woke waanzin in een vrouwengevangenis werd gestopt. 

De SNP lijkt er maling aan te hebben dat de Schotten als een natie in veel opzichten erg conservatief zijn. Veel Schotten stemmen vooral vanwege de financiële voordelen op links, niet vanwege de woke agenda. De helft van de bevolking in Schotland woont in zwaar gesubsidieerde sociale woningbouw. De Schotten krijgen verhoudingsgewijs veel meer financiële steun van de regering in Londen dan de Engelsen. De Barnett formula is een zoethoudertje, vooral bedoeld om de Schotten rustig te houden. De meerderheid van de Schotten haakt af bij de woke nonsens van de SNP en Sturgeon heeft dat te laat beseft. In korte tijd verloor de SNP een kwart van de leden, dat overstapte naar Labour. Het verschil is dat Labour, de grote concurrent van de SNP, geen onafhankelijkheid belooft. De troefkaart van de SNP is nog steeds de Noordzee-olie maar Schotland heeft het getij tegen met de groene agenda van Frenske en deskundigen zijn het er over eens dat opbrengsten veel te laag zijn om de onafhankelijkheid economisch te kunnen waarborgen. 

Tijdens mijn reis door Schotland werd Sturgeon’s echtgenoot Peter Murrell gearresteerd omdat hij 700.000 Engelse ponden aan donaties van activisten had verduisterd. Murrell was de chief executive van de SNP en het koningskoppel waande zich onaantastbaar. Hun val zorgde voor veel leedvermaak bij de Schotten (ruim de helft) die voor het blijven in het VK zijn. De opvolger, Humza Yousaf is een sitting duck. De partij is naar de gallemiezen, en verdeelder dan ooit. Labour hijgt de SNP in de nek. Yousaf, bijgenaamd Humza Useless, is belijdend mohammedaan en woke. Vraag mij ook niet hoe dat kan, die spagaat, en de Schotten snappen dat ook niet. 

Dat door Sturgeon beloofde referendum over Schotlands onafhankelijkheid gaat er nooit meer komen want er zitten tientallen haken en ogen aan de afscheiding van het VK. Welke nationale munt gaat een onafhankelijk Schotland gebruiken? Kan Schotland zich aansluiten bij de EU?  Moeten er grenzen komen tussen Schotland en het VK, de belangrijkste handelspartner? Hoe worden de pensioenen veiliggesteld? Wat gebeurt er met de hypotheekrente?

De Anglo-Schotse grens is 154 km lang, loopt tussen Marshall Meadows Bay aan de oostkust en Solway Firth in het westen en is alleen maar goed voor een selfie met diverse vlaggen. Er staat een groot standbeeld van William “Braveheart”  Wallace, het symbool van de fiere Schotse onafhankelijkheid, maar er zijn diverse historici die stellen dat hij een Angelsaksische adelborst was en bepaald niet Schots. Ook die andere nationale held, Robert the Bruce, had Anglo-Normaanse wortels.  Maar wie ben ik om te bepalen wie een echte Schot is. Als ik mij vanaf nu identificeer als een 12-jarige Portugese deerne met snor en cup DD, moet men dat ook accepteren. Ik ging even bij Urban Dictionary kijken wat nou precies de definitie is van Scotishness.

Brand of person, typically insane, drunk or some combination of. The Scots have a higher than average distribution of world class nutters. The strongest and most independent people on the planet, a colony of England. Unlike the Irish who managed to liberate the South all the Scottish have managed to get themselves is an assembly. Sir Sean Connery is the closest they have come to having a leader, he lives in the Bahamas. Look at that nutter, he must be Scottish*.*

En: Miserable, under evolved Englishman.

Keen on fighting, football, drinking and er, fighting. Often wears a skirt but denies such obvious transvestism by renaming such garments as "kilts". Not guilty of the charge of sheep shagging which is practiced solely by the Welsh

1st Scottish Man-"Do ye wanna go oot and fight Angus"

2nd Scottish Man-"Aye", Let me just finish ma whiskey and put ma skirt back on"

A people who think they are cool and popular like the Irish are but in reality are nowhere near as popular and admired as the Irish. It is commonly thought that they may have invented the myth about a mythical sea dragon named "Nessie" that lives in as lake called "Loch Ness" to attract tourism to Scotland. The Scottish accent is harsh and unpleasing to some people. Unlike lush green Ireland, Scotland is much colder and mountainous. Latch onto the popularity of the Irish claiming "Celtic Brotherhood" when in reality, Where was all the "brotherly love" throughout History? when the Irish were being oppressed and persecuted by the British?

Are a member of the United Kingdom but have a minority political party promoting independance as they see how much Ireland is thriving as an independant country.

Have a ridiculously expensive parliament built with British taxpayers money.

Sean Connory, dat was natuurlijk een echte Schot. En natuurlijk is er Ewan McTeagle, de hilarische Schotse dichter van Monty Python. 

Sir Walter Scott creëerde met zijn Ivanhoe het hedendaagse stereotiepe beeld van de Schot in de negentiende eeuw. Maar de kilt wordt alleen in de Highlands gedragen, en door het personeel van toeristische kroegen door heel Schotland. Het Keltisch wordt door slechts 60.000 Schotten gesproken en natuurlijk bij de BBC Gàidhlig. 

Maar goed, ik ben ook niet van steen en gun de Schotten - toch een soort broedervolk van de Veluwenaren - hun zwelgen in nostalgie. 

Met mijn uitgever bezocht ik de plekken die belangrijk zijn voor het Schots nationalisme. Geestig is het nationaal monument dat herinnert aan de Battle of Bannockburn. 

De Slag bij Bannockburn (23 en 24 juni 1314) was de belangrijkste overwinning die de Schotten behaalden tijdens de Schotse onafhankelijkheidsoorlogen. De Engelsen kwamen klem te zitten in het moerassige land, met voor zich de oprukkende Schotten en achter zich de rivier de Forth. Uiteindelijk verloren de Engelsen ongeveer 10.000 man, de Schotten 4.000. Toen koning Eduard II op de vlucht sloeg, was de strijd definitief in het voordeel van de Schotten beslist. De slag bij Bannockburn zou er uiteindelijk toe leiden dat Schotland tien jaar later zijn onafhankelijkheid herkreeg. De onafhankelijkheid zou standhouden tot 1707, toen het Engelse en Schotse parlement de Act of Union tekenden; beide gingen toen op in het koninkrijk Groot-Brittannië. 

Op Tripadvisor klagen veel bezoekers dat de experience veel te duur was. Zo kennen we de Schotten weer. Hoe is het koperdraad uitgevonden? Twee Schotten vochten om een cent. Ik heb even snel een selfie gemaakt in een Ivanhoe-uitrusting, en een wandelingetje gemaakt door het fraaie park, maar verder is het zoals met veel van dit soort plekken: kijken, kijken, kijken, en de rest er bij denken. 

En hupsakee, door naar de brug in Stirling, waar in 1297, tijdens de eerste Schotse onafhankelijkheidsoorlog, een belangrijke veldslag plaatsvond. De Schotten, onder leiding van William “Braveheart “ Wallace, behaalden hier een belangrijke overwinning op de Engelsen.

Vlak bij de brug staat het imposante Wallace Monument, dat goed als decor zou kunnen dienen in de Hammer House of Horror. Het werd in de 19e eeuw gebouwd ter ere van William Wallace en andere Schotse helden, als symbool van het Schotse vrijheidsgevoel en om de nationalistische eenheid van Schotland te benadrukken. Het gotisch spookkasteel staat op de heuvel van waaruit William Wallace in 1297 het Engelse leger zag aankomen over de zojuist genoemde Stirling Bridge. In de Hall of Heroes bevinden zich borstbeelden van beroemde Schotten: uitvinder Sir David Brewster, koning Robert the Bruce, dichter Robert Burns, humanist George Buchanan, schrijver Thomas Carlyle, schrijver dr. Alexander Chalmers, staatsman William Ewart Gladstone, predikant John Knox, ontdekkingsreiziger David Livingstone, geoloog Hugh Miller, uitvinder William Murdoch, dichter Allan Ramsay, schrijver Sir Walter Scott, econoom Adam Smith, dichter Robert Tannahill, en uitvinder James Watt.

Ik was tijdens mijn reis door Schotland broodnuchter. Dat hielp niet mee, in mijn queeste naar Scotishness. De natuur is overweldigend maar steden als Glasgow, Aberdeen en Dundee - al worden die steden als best kept secrets aangekondigd -  zijn ronduit deprimerend. Wellicht had ik mijn verblijf aangenamer gevonden als ik permanent dronken was geweest. De ‘booze and blade’-cultuur in Schotland, ooit het onderwerp van een serieuze UN-studie waarin werd geconcludeerd dat Schotland een van de meest gewelddadige regio’s van de westerse beschaving is, is alom aanwezig. Overal junkies, alcoholisten en obese kettingrokers. Ik liep in het decor van Trainspotting. Misschien moet ik in augustus naar de theatervoorstelling van Trainspotting, tijdens de Edinburgh Fringe. Met een goeie slok op en een flinke snuif of chinees achter de kiezen! En gechaperonneerd worden door een Elisabeth Charlotte-achtige. Wie kent dit grafschrift niet:

*Here lie the bones of Elisabeth Charlotte, *

*Born a virgin, died a harlot. *

*She was aye a virgin at seventeen, *

A remarkable thing in Aberdeen

En samen met haar keihard Caledonia van Frankie Miller draaien, als opwarmer. Want Schotland mag dan nooit onafhankelijk worden, en niet de ideale vakantiebestemming zijn (behalve als je van fietsen, wandelen en zalmvissen in oneindige stortregens houdt), maar het is een bijzonder volkje en dat is het. 

Let me tell you that I love you

That I think about you all the time

Caledonia you're calling me

Now I'm going home

But if I should become a stranger

Know that it would make me more than sad

Caledonia's been everything I've ever had

Deel 6 van Arthur van Amerongens queeste naar de keurigmensen van Europa. Deze week: Philip Dewinter, Vlaams parlementslid, 1ste ondervoorzitter van het Vlaams parlement en raadslid in de Antwerpse gemeenteraad voor het Vlaams Belang.
Foto's © Teun Voeten

Dewinter: Van mijn boek Omvolking zijn inmiddels bijna 5000 exemplaren verkocht, terwijl het in geen enkele boekhandel ligt. De Omvolking is volgens de mainstream media een complottheorie, een poging van extreem-rechts om de mensen schrik aan te jagen. Mijn boek wordt volledig genegeerd, maar een boek van Dirk Verhofstadt - de broer van -  wordt bejubeld. Met zijn Dagboek 1933 wil hij bewijzen dat we terug zijn aan het einde van de Weimar-republiek. En nu komen de extremisten. Wij dus. Verhofstadt hoort onze laarzen al stampen door de Wetstraat in Brussel. Vervolgens sluit het Vlaams Belang het parlement en roepen we de fascistische dictatuur uit. 

Bij de mainstream media staan alle neuzen min of meer dezelfde kant op. Dat staat ook in de fameuze nota: De VRT en de democratische samenleving. Een nota met richtlijnen van de openbare zender, die met geld van alle Vlamingen betaald wordt, dus ook door de Vlaams Belang-kiezers. Daarin worden wij met naam en toenaam genoemd. De richtlijn is: alleen nieuws over het VB als het relevant is. Als er nieuws is over ons. Geen nieuws, dan geen berichten. En zeker geen human interest verhalen over het VB. Onze politici mogen niet vermenselijkt worden. Die nota van de VRT is de richtlijn voor alle politiek correcte journalisten geworden. 99 Procent dus. De journalist wordt zo een activist.